پیمان بان (عاقد!): «به نام دادار نیک‌اندیش. تو را سپاس می‌گوییم که به این دو یار مهربان، مهر خویش ارزانی داشتی تا زندگی‌شان را با پیوند دست‌ها و دل‌هایشان آغاز کنند. ای آگاه‌ترین آگاهان! سختی‌ها، ناپاکی‌ها، ستیزها، رنج‌ها و شکنج‌های زمانه را از ایشان دور ساز و دروازه‌های نیکی، خوشبختی و به‌زیستی را به رویشان بگشای. هر روزشان را چون امروز گرم و درخشان و شادمان ساز و به آنان فرزندانی ببخش تا با نیکی در پندار، کردار و گفتار در بهبود خانواده و جهان خویش کوشا باشند. عشق و مهر این خانواده را به استواری دماوند، به لطافت گل‌ها و روشنایی خورشید، به زلالی دریاها، به طراوت باران، به نسیم بهاری، به سرسبزی جهان همواره استوار و پایدار بدار. پروردگارا! کین، ناسازگاری، دروغ و کج‌اندیشی اهریمنی را از نهادشان دور ساز و مشعل مهر و راستی، همدلی و خرمی اهورایی را در دل‌هایشان بیفروز! باشد که چون نیاکان مهرآیین خویش ستایش‌گر تو باشند و نیکی‌ها، سپیدی‌ها، پاکی‌ها و زیبایی‌هایت را هماره به خاطر سپارند.»

یک استادی داشتیم، حرف زیبایی می‌زد که هیچ‌گاه از ذهنم بیرون نمی‌رود. می‌گفت: «هر تصمیمی که می‌گیرید و به هر چیزی که اعتقاد دارید، سعی کنید به همان تصمیم و اعتقاد خود پایبند باشید.» قصه عقد آریایی هم از این قاعده مستثنی نیست. اگر کسانی هستند که به عقد آریایی و پیروی از آیین هزاران سال قبل ایرانیان معتقدند، ایرادی ندارد اما چرا مهریه‌شان را که نیاکان ما اعتقاد داشتند که عشق و محبت است را در عقدنامه آریایی خود به ثبت نمی‌رسانند و به جای آن ترجیح می دهند به اندازه سال میلادی (!) تاریخ تولد عروس خانم، سکه بگیرند؟! و جالب اینجاست که همین افراد، سال نوی میلادی، قبل از مسیحیان جهان، درخت کریسمس‌شان را در خانه تزئین می‌کنند و با آن عکس یادگاری می‌اندازند!

حداقل کاری که می‌توانید انجام دهید این است که تکلیف‌تان را با خودتان مشخص کنید. جشن گرفتن در هر سه مراسم سال نوی میلادی، سالروز تولد حضرت فاطمه (س) و شب یلدا که از  ۳ فرهنگ متفاوت است، اتفاقی است که فقط در کشور ما می‌افتد و شانسی که آورده‌ایم این است که با مراسم‌های کشورهای دیگر آشنایی زیادی نداریم.

وی همچنین در جواب این سوال که آیا این کار، غیرقانونی نیست، می گوید: «قانون این کار را منع نکرده و نیازی هم به مجوز رسمی وجود ندارد. مگر وقتی کسی می‌خواهد در حضور همه برای همسرش دعا کند و تعهد دهد که همیشه به او وفادار می‌ماند، باید برای این کار از کسی مجوز بگیرد؟!»

یکی دیگر از عروس ها نوشته: «ما عقدمان را آریایی برگزار کردیم. عاقد با یک کتاب که مثلا، کتاب خطی است و با لباس‌هایی که مربوط به گذشته است در مراسم حاضر شد و ما هم لباس‌های سنتی پوشیدیم. همه چیز کاملا رویایی برگزار شد! انگار در زمان کوروش عقد کرده‌ایم!»

این همه سال گذشت. دنیا روز به روز مدرن‌تر شد و هر کس تلاش کرد با پیشرفت روز به روز علم و تکنولوژی، به اهدافش نزدیک‌تر شود. علم روز به روز پیشرفت کرد و ما هنوز درگیر مسائلی هستیم که وقتی خودمان هم از دور به آن نگاه می‌کنیم خنده‌مان می‌گیرد. از نیاکامان عقد آریایی را به ارث نبرده‌ایم اما می‌خواهیم جزء میراث‌مان باشد، اما بزرگترین و معروف‌ترین ارثی که از نیاکان دورمان برایمان به جا مانده را فراموش می‌کنیم، گفتار نیک، پندار نیک، کردار نیک! خود کوروش کبیر هم راضی نیست، ما در شبکه‌های اجتماعی، به شخصیت‌های کشورهای دیگر فحاشی کنیم، در مقامی که هستیم حق زیردستان‌مان و مال بیت المال را بخوریم، به همنوعان‌مان به جای کمک کردن، ضربه بزنیم و در آخر با یک عقد آریایی به همه ثابت کنیم که خون آریایی در رگ‌هایمان هست. پیر شدیم اما هنوز بزرگ نشدیم و هنوز نتوانستیم نه به خودمان به دنیا ثابت کنیم که ایران و مردمانش چقدر بزرگ، چقدر دوست‌داشتنی و چقدر بافرهنگ هستند.  

شما نیز می توانید چندین نمونه کار از تزئین و برگزاری مراسم عقد آریایی تشریفات شایان فر را مشاهده کنید.